Een fragment uit een opinie-artikel van mij over de kansen van de crisis:
"Barack Obama’s aanhang werd groter door de financiële crisis. Die betekende zijn vuurproef, en hij bewees zich als crisismanager: vol zelfvertrouwen, koersvast en glashelder. McCain daarentegen zwabberde en leek onzeker, kon alleen ‘tax-cuts’ roepen, in een versleten jaren ‘80 reflex. De Amerikanen snakten naar verandering. En dat is toe te juichen vanuit mondiaal perspectief. McCain was de man van en voor small-town Amerika. Obama is daarentegen de gedroomde president voor een groot deel van de wereldbevolking. Afrikanen zien hem immers als een zoon van hun continent, en in het Islamitische Indonesië is hij ook populair. Hij is de verpersoonlijking van de geglobaliseerde wereld: een blanke moeder uit Kansas, een zwarte vader uit Kenya en opgegroeid in Hawaï, Indonesië en de VS. Hij brengt hoop door van energie, gezondheidszorg en armoedebestrijding ‘key-priorities’ te maken. Het anti-Amerikanisme en daarmee de spanningen in de wereld zijn al gehalveerd door zijn aantreden. Obama, een man met de overtuigingskracht van King en Kennedy. Hij zal niet de perfecte president zijn, zo heeft hij al beloofd: die bestaat immers niet. Maar hij is wél de juiste man op de juiste plaats op het juiste moment."
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten